تعریف
پرکاری تیروئید یا تیروئید پرکار نوعی بیماری است که در آن غده تیروئید بیش از حد هورمون تیروکسین تولید می‌کند. پرکاری تیروئید می‌تواند متابولیسم بدن را به شدت شتاب بخشیده و باعث از دست دادن ناگهانی وزن، ضربان قلب سریع یا نامنظم، عرق کردن، عصبی شدن و یا تحریک‌پذیری گردد.
چنانچه پرکاری تیروئید داشته باشید، چندین گزینه درمان در دسترس است. پزشکان از داروهای ضدتیروئید و ید رادیواکتیو برای کُند کردن تولید هورمون تیروئید استفاده می‌کنند. گاهی اوقات، درمان پرکاری تیروئید شامل جراحی برای برداشتن تمام یا بخشی از غده تیروئید می‌شود. اگر چه پرکاری تیروئید در صورت غفلت می‌تواند بسیار جدی شود اما بسیاری از افراد به محض تشخیص بیماری، پاسخ مناسبی به درمان پرکاری تیروئید می‌دهند.
علایم
پرکاری تیروئید به مشکلات بهداشت و سلامت دیگر شباهت دارد؛ به همین خاطر دکتر در تشخیص آن به مشکل بر می‌خورد. همچنین می‌تواند طیف گسترده ای از علائم و نشانه‌ها را در داشته باشد، از جمله:
- کاهش وزن ناگهانی، حتی زمانی که اشتها و مقدار و نوع غذایی که می‌خورید ثابت باقی مانده باشد و یا حتی بیشتر شده باشد.
- ضربان قلب سریع (تاکی‌کاردی)، معمولا بیش از ۱۰۰ ضربه در دقیقه، ضربان قلب نامنظم (آریتمی) و یا تپش قلب
- افزایش اشتها
- اضطراب، پریشانی و تحریک‌پذیری
- رعشه، معمولا لرزش خفیف در دست‌ها و انگشتان
- تعریق
- تغییر در الگوهای قاعدگی
- افزایش حساسیت به گرما
- تغییر در الگوهای روده، دل‌پیچه مکرر
- غده تیروئید بزرگ‌شده (گواتر)، که ممکن است به شکل تورم در گردن ظاهر شود
- خستگی، ضعف عضلانی
- مشکل خواب
- نازک‌شدن پوست
- مو‌های ظریف و شکننده
افراد مسن بیشتر احتمال دارد که تقریباً هیچ علامت یا نشانه‌ای از بیماری بروز ندهند، از جمله افزایش ضربان قلب، عدم تحمل گرما و خستگی زودهنگام در طول فعالیت‌های عادی. داروهایی به نام مسدودکننده بتا که برای درمان فشار خون بالا و دیگر شرایط مصرف می‌شوند، بسیاری از علائم پرکاری تیروئید را پنهان می‌کنند.
معاینه پزشک برای پرکاری تیروئید
افتالموپاتی گریوز
گاهی مشکلی غیرمعمول به نام افتالموپاتی گریوز ممکن است بر چشمها تأثیر بگذارد، به خصوص اگر سیگار می‌کشید. در این اختلال، هنگامی که بافت و عضلات پشت چشم متورم می‌شود، کاسه چشمها فراتر از مدار محافظ طبیعی بیرون می‌زند. این امر باعث می‌شود که کاسه چشم به جلو کشیده شود و در واقع از مدارش بیرون بزند. این وضعیت می‌تواند باعث خشکی شدید سطح جلویی کاسه چشم شود. مشکلات چشم اغلب بدون درمان بهبود پیدا می‌کنند.
علائم و نشانه‌های افتالموپاتی گریوز عبارتند از:
- بیرون‌زدگی چشم
- چشم قرمز و متورم
- اشک یا خارش در یک یا هر دو چشم
- حساسیت به نور، تاری دید یا دوبینی، التهاب، یا کاهش حرکات چشم
چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنید
اگر بدون علت با کاهش وزن، ضربان قلب سریع، عرق کردن غیرمعمول، تورم در پایه گردن و یا سایر علائم مرتبط با پرکاری تیروئید روبرو شده‌اید، به دکتر مراجعه کنید. بسیار مهم است که این تغییرات را همانطور که مشاهده کردهاید به طور کامل برای دکتر توصیف کنید، چرا که بسیاری از علائم و نشانه‌های پرکاری تیروئید ممکن است با شماری از شرایط دیگر در ارتباط باشد.
اگر برای پرکاری تیروئید درمان شده‌اید و یا در حال حاضر تحت درمان قرار دارید، طبق سفارش به طور منظم به دکتر مراجعه کنید تا بتواند بر وضعیت‌تان نظارت کند.
شماری از ناراحتی بالینی از جمله بیماری گریوز، آدنوم سمی، بیماری پلامر (گواتر ندولر سمی) و تیروئیدیت می‌توانند موجب پرکاری تیروئید شوند.
تیروئید یک غده پروانه‌ای‌شکل واقع در جلوی گردن، درست در زیر غده سیب آدم است. با وجود آن که وزنی کمتر از سی گرم دارد، غده تیروئید تاثیر عظیمی بر سلامتی می‌گذارد. هر جنبه‌ای از سوخت و ساز بدن با هورمون تیروئید تنظیم می‌شود.
غده تیروئید دو هورمون اصلی تولید می‌کند، تیروکسین (T-4) و تری‌یدوتیرونین (T-3) که در هر سلول بدن نفوذ می‌کنند. این هورمون‌ها آهنگ مصرف چربی‌ها و کربوهیدرات را در بدن حفظ می‌کنند، به کنترل درجه حرارت بدن کمک می‌کنند، بر ضربان قلب تأثیر می‌گذارند و تولید پروتئین را تنظیم می‌کنند. تیروئید همچنین کلسی‌تونین تولید می‌کند، یعنی هورمونی که به تنظیم مقدار کلسیم در خون کمک می‌کند.
سازوکار این هورمون‌ها چیست
میزان آزاد سازی T-4 و T-3 از سوی غده هیپوفیز و هیپوتالاموس کنترل می‌شود؛ همین ناحیه از ساقه مغز است که مانند ترموستاتی برای کل سیستم بدن عمل می‌کند. در اینجا فرایند انجام کار بیان می‌شود:
هیپوتالاموس به غده هیپوفیز پیغام می‌فرستد هورمونی به نام تحریک‌کننده تیروئید (TSH) تولید کند. سپس غده هیپوفیز TSH آزاد می‌کند که مقدارش به حجم T-4 و T-3 در جریان خون بستگی دارد. اگر به اندازه کافی T-4 و T-3 در خون نداشته باشید، سطح TSH افزایش می‌یابد. اگر بیش از حد باشد، سطح TSH اُفت خواهد کرد. در نهایت، غده تیروئید میزان تولید هورمون‌ها را بر اساس میزان TSH دریافتی تنظیم می‌کند. اگر غده تیروئید مریض شود و بیش از حد هورمون تیروئید آزاد کند، سطح خونی TSH در زیر سطح عادی باقی می‌ماند. اگر غده تیروئید مریض نتواند به اندازه کافی هورمون تولید کند، سطح خونی TSH بالا باقی خواهد ماند.
دلایل تیروکسین بیش از حد (T-4)
به طور معمول، تیروئید مقدار مناسبی از هورمون‌ها را تولید می‌کند، اما گاهی تولید T-4بیش از حد است. این وضعیت به چندین دلیل احتمالی رخ می‌دهد، از جمله:
بیماری گریوز: بیماری گریوز نوعی اختلال خودایمنی است که در آن آنتی‌بادی‌های تولید شده از سیستم ایمنی بدن، تیروئید را تولید و بیش از حد T-4 تحریک می‌کند و شایع‌ترین علت پرکاری تیروئید به شمار می‌رود. به طور معمول، سیستم ایمنی بدن با استفاده از آنتی‌بادی‌ها به محافظت در برابر ویروس‌ها، باکتری‌ها و سایر مواد خارجی کمک می‌کند که به بدن هجوم می‌آورند. در بیماری گریوز، آنتی‌بادی‌ها اشتباهی به تیروئید حمله می‌کنند و گاهی به بافت پشت چشم و پوست پایین پاها روی ساق حمله می‌کنند. دانشمندان مطمئن نیستند دقیقا چه عاملی باعث بیماری گریوز می‌شود، اگر چه چندین عامل از جمله استعداد ژنتیکی به احتمال زیاد درگیر هستند.
ندول‌های بیش‌فعال تیروئید (آدنوم سمی، گواتر ندولر سمی، بیماری پلامر): این شکل از پرکاری تیروئید زمانی رخ می‌دهد که یک یا چند آدنوم غده تیروئید T-4را بیش از حد تولید می‌کنند. آدنوم بخشی از غده است که خود را با دیواره‌ای از بقیه غده جدا کرده و توده‌های غیرسرطانی (خوش‌خیم) تشکیل می‌دهد که شاید به بزرگ‌شدگی تیروئید منجر شود. البته همه آدنوم‌ها بیش از حد T-4 تولید نمی‌کنند؛ پزشکان مطمئن نیستید که چه عاملی باعث می‌شود برخی از آدنوم‌ها شروع به تولید هورمون بیش از حد کنند.
تیروئیدیت: غده تیروئید گاهی خودش به دلایل ناشناخته ملتهب می‌شود. این التهاب موجب می‌شود هورمون تیروئید اضافی که در غده ذخیره شده باعث به جریان خون نشت کند. نوع نادری از تیروئیدیت، بنام تیروئیدیت تحت حاد، باعث ایجاد درد در غده تیروئید می‌شود. انواع دیگر بدون درد هستند و گاهی ممکن است پس از بارداری (تیروئیدیت پس از زایمان) رخ دهند.
درمان پرکاری تیروئید
پرکاری تیروئید، به خصوص بیماری گریوز، بطور معمول در خانواده از نسلی به نسل بعدی به ارث می‌رسد و در زنان شایع‌تر از مردان است. اگر یکی دیگر از اعضای خانواده‌تان بیماری تیروئید دارد، در مورد تأثیر چنین وضعیتی بر سلامتی با دکتر صحبت کنید و اینکه آیا توصیه‌ای برای نظارت بر عملکرد تیروئید دارد.
پرکاری تیروئید می‌تواند به برخی عوارض منجر شود:
مشکلات قلبی: برخی از جدی‌ترین عوارض پرکاری تیروئید مربوط به قلب می‌شوند. برای نمونه، ضربان قلب تند، اختلال ریتم قلب به نام فیبریلاسیون دهلیزی و نارسایی احتقانی قلب – وضعیتی که در آن قلب نمی‌تواند خون کافی در بدن گردش درآورد تا نیازهایش برطرف شود. این عوارض به طور کلی با درمان مناسب برگشت‌پذیر به حالت عادی هستند.
استخوان‌های شکننده: پرکاری تیروئید درمان‌نشده همچنین می‌تواند به استخوان‌های ضعیف و شکننده (استئوپروز) منجر شود. استحکام استخوان تاحدودی به مقدار کلسیم و دیگر مواد معدنی بستگی دارد. وجود بیش از حد هورمون تیروئید با توانایی بدن برای جوش دادن کلسیم به استخوان تداخل پیدا می‌کند.
مشکلات چشم: افراد مبتلا به افتالموپاتی گریوز دچار مشکلات چشم، از جمله برآمدگی چشم، قرمزی و تورم، حساسیت به نور و تاری دید و یا دوبینی می‌شوند. در صورت عدم درمان، مشکلات شدید چشم ممکن است به از دست دادن بینایی منجر شود.
پوست قرمز و متورم: در موارد نادر، افراد مبتلا به بیماری گریوز دچار اختلالی می‌شوند که بر پوست تأثیر می‌گذارد و باعث قرمزی و تورم اغلب در ساق و پا می‌شود.
بحران تیروتوکسیکوز: پرکاری تیروئید همچنین شما را در معرض خطر بحران تیروتوکسیکوز قرار می‌دهد؛ یعنی تشدید ناگهانی علائم بیماری که منجر به تب، نبض سریع و حتی توهم می‌شود. در این صورت، به دنبال مراقبت پزشکی فوری باشید.
به احتمال زیاد ابتدا به دکتر خانوادگی یا پزشک عمومی مراجعه خواهید کرد. در برخی موارد، ممکن است فوراً به دکتر متخصص در ترشح غدد بدن ارجاع داده شوید. اگر چشم‌هایتان تحت تأثیر بیماری قرار گرفته باشد، به چشم پزشک معرفی خواهید شد.
بنابراین بهتر است برای قرار ملاقات آماده شوید. در اینجا برخی اطلاعات مفید ارائه می‌شود تا برای قرار ملاقات با دکتر آماده شوید و بدانید چه انتظاراتی باید از دکتر داشته باشید.
کارهایی که می‌توانید انجام دهید
از هر گونه محدودیت پیش از ملاقات با دکتر آگاهی داشته باشید. هنگامی که با دکتر قرار ملاقات می‌گذارید، حتماً پرس‌و‌جو کنید که چه کارهایی را باید از قبل انجام دهید.
نشانه‌های بیماری را یادداشت کنید، از جمله هر گونه مواردی که به نظر می‌رسد به علتِ ملاقات پزشکی مربوط نباشد.
اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید، از جمله استرس عمده یا هر گونه تغییر اخیر در زندگی.
داروهایتان را فهرست کنید، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید.
در صورت امکان، بردن یکی از اعضای خانواده یا دوست را به همراه خودتان در نظر بگیرید. کسی که همراه‌تان باشد شاید نکته‌ای را به یاد بیاورد که شما متوجه نشده‌اید یا فراموش کردهاید.
سوالاتی را یادداشت کنید تا از دکتر بپرسید.
فهرست کردن سوالاتی که باید از دکتر بپرسید می‌تواند به بهره‌برداری بهینه از زمان ملاقات پزشکی کمک کند. برای کم‌کاری تیروئید، برخی از سوالات اساسی که باید از دکتر بپرسید عبارتند از:
- چه عواملی به احتمال زیاد باعث بروز علائم یا چنین بیماری در من شده‌اند؟
- آیا علل احتمالی دیگر برای بیماری و علائم من وجود دارد؟
- چه آزمون‌هایی نیاز دارم؟
- آیا این بیماری موقتی است یا مزمن؟
- بهترین اقدام عملی چیست؟
- شیوه‌های درمانی جایگزین برای پیشنهاد اولیه شما چیست؟
- من ناراحتی‌های بالینی دیگری دارم. چگونه می‌توانم بیماری‌ها را باهم مدیریت کنم؟
- آیا محدودیت‌هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
- آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
- آیا هیچ جایگزین عمومی برای داروهای تجویزی وجود دارد؟
- آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری در این باره وجود دارد که مطالعه کنم؟ چه وب‌سایت‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
چنانچه سوالات دیگری در ذهن دارید، به هیچ وجه معطل نکنید.
علایم پرکاری تیروئید
چه انتظاراتی باید از پزشک داشته باشید
دکتر به احتمال زیاد تعدادی از سوالات زیر را خواهد پرسید:
- اولین بار چه زمانی متوجه علائم بیماری شدید؟
- آیا نشانه‌های بیماری مداوم بوده‌اند یا گاه‌به‌گاه؟
- علائم چقدر شدید هستند؟
- آیا مواردی وجود دارد که به نظر می‌رسد علائم بیماری را بهبود می‌دهند؟ نام ببرید
- آیا عاملی وجود دارد که علائم بیماری را وخیم‌تر کند؟ نام ببرید
- آیا دیگر اعضای خانواده‌تان بیماری تیروئید دارند؟
پرکاری تیروئید با روش‌های زیر تشخیص داده می‌شود:
تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی: در طول معاینه، دکتر تلاش خواهد کرد هر گونه لرزش خفیف در انگشتان را هنگامی شناسایی کند که کشیده می‌شوند، بیش از حد رفلکس دارند، باعث تغییرات چشم و گرمی و پوست مرطوب می‌شوند. دکتر همچنین غده تیروئید را هنگام بلع بررسی می‌کند.
آزمایش خون: تشخیص بیماری را می‌توان با آزمایش خون تأیید کرد که سطح تیروکسین و TSH خون را اندازه‌گیری می‌کند. سطح بالایی از تیروکسین و مقدار کم و یا عدم وجود TSH نشانگر تیروئید پرکار هستند. مقدار TSH مهم است زیرا این هورمون است که به غده تیروئید پیام می‌دهد تیروکسین بیشتری تولید کند. این آزمایشات به خصوص برای افراد مسن ضروری‌اند که ممکن است علائم عادی پرکاری تیروئید را بروز ندهند.
اگر آزمایش خون نشانگر پرکاری تیروئید باشد، دکتر ممکن است یکی از آزمون‌های زیر را برای کمک به تعیین علت بیش‌فعالی تیروئید توصیه کند:
آزمایش بازجذب ید رادیواکتیو: برای این آزمایش، دوز خوراکی از ید رادیواکتیو دریافت می‌کنید. با گذشت زمان، ید در غده تیروئید جمع می‌شود، زیرا تیروئید از ید برای تولید هورمون‌ها استفاده می‌کند. پس از دو، شش و یا ۲۴ ساعت معاینه می‌شوید (گاهی پس از هر سه دوره زمانی) تا مقدار یدی که غده تیروئید جذب کرده تعیین شود.
مقدار جذب ید رادیواکتیو بالا نشان می‌دهد که غده تیروئید بیش از حد تیروکسین تولید کرده است. محتمل ترین علت بیماری یا هم پرکاری یا ندول گریوز است. اگر پرکاری تیروئید داشته باشید و جذب ید رادیواکتیو کم باشد، شاید به تیروئیدیت مبتلا شده باشید.
حتماً به دکتر بگویید که اخیراً تحت اشعه ایکس یا سی‌تی اسکنی بوده‌اید که در آن ماده حاجب تزریق شده است. نتایج آزمون ید رادیواکتیو ممکن تحت تحت تاثیر آن دسته آزمایش‌های تصویربرداری قرار بگیرد.
دانستن اینکه چه عاملی باعث پرکاری تیروئید شده به دکتر در برنامه‌ریزی درمانی مناسب کمک خواهد کرد. آزمون جذب ید رادیواکتیو آنقدر ناراحت‌کننده نیست اما در معرض مقدار کمی اشعه قرار می‌گیرید.
اسکن تیروئید: در طول این آزمون، یک ایزوتوپ رادیواکتیو به داخل ورید آرنج تزریق می‌شود و یا گاهی تزریق به داخل ورید دست صورت می‌گیرد. بعد از آن، برروی میزی در حالت کشیده به عقب دراز می‌کشید تا دوربین مخصوصی از روی تیروئید تصویربرداری کند و بر روی صفحه نمایشگر بیاورد.
زمان مورد نیاز برای این روش بسته به مدت رسیدن ایزوتوپ به غده تیروئید متفاوت است. با این آزمون ممکن است کمی ناراحتی گردن پیدا کنید و در معرض مقدار کمی اشعه قرار بگیرید.
گاهی ممکن است اسکن تیروئید را به عنوان بخشی از آزمایش بازجذب ید رادیواکتیو انجام دهید. در آن صورت، ید رادیواکتیو به صورت خوراکی تجویز می‌شود تا از روی غده تیروئید تصویربرداری گردد.
چند شیوه درمان برای پرکاری تیروئید وجود دارد. بهترین روش برای شما به سن‌تان، وضعیت جسمی و شدت اختلال بستگی خواهد داشت:
ید رادیواکتیو: ید رادیواکتیو خوراکی توسط غده تیروئید جذب می‌شود و در آنجا باعث می‌شود علائم معمولا در عرض سه تا شش ماه فروکش کنند. از آنجا که این درمان باعث کاهش قابل‌توجه فعالیت تیروئید و کم‌کاری غده می‌شود، شاید بهتر باشد در نهایت هر روز دارو مصرف کنید تا تیروکسین جبران شود. نشان داده شده است که ید رادیواکتیوی که تا بیش از ۶۰ سال برای درمان پرکاری تیروئید مصرف می‌شود، به طور کلی بی‌خطر است.
داروهای ضدتیروئید: این داروها به تدریج علائم پرکاری تیروئید را با جلوگیری از تولید مقادیر بیش از حد هورمون غده تیروئید کاهش می‌دهند. این داروها عبارتند از پروپیل و متی‌مازول (Tapazole). علائم این بیماری معمولا ظرف ۶ تا ۱۲ هفته شروع به بهبودی می‌کند اما درمان با داروهای ضدتیروئید معمولا حداقل یک سال و اغلب بیشتر همچنان ادامه دارد. برای برخی افراد، این روش مشکل را به طور دائمی برطرف می‌کند، اما افراد دیگر ممکن است با عود بیماری روبرو شوند. هر دو دارو می‌توانند آسیب جدی به کبد بزنند و گاهی منجر به مرگ شوند. از آنجا که پروپیل تاکنون باعث موارد بیشتری از آسیب کبدی شده، به طور کلی باید تنها هنگامی مصرف شود که نمی‌توانید متی‌مازول را تحمل کنید. تعداد کمی از افراد که نسبت به این داروها آلرژی دارند شاید دچار خارش پوست، کهیر، تب یا درد مفاصل شوند. داروها همچنین فرد را بیشتر مستعد ابتلا به عفونت می‌کنند.
مسدودکننده‌های بتا: این داروها معمولا برای درمان فشار خون بالا مصرف می‌شوند. همچنین سطوح تیروئید را کاهش نمی‌دهد، بلکه ضربان تند قلب را کاهش می‌دهند و به پیشگیری از تپش قلب کمک می‌کنند. به همین دلیل، دکتر ممکن است این داروها را برای بهبودی حالتان تا زمان بازگشت سطوح تیروئید به حالت عادی تجویز کند. عوارض جانبی احتمالی شامل خستگی، سردرد، ناراحتی معده، یبوست، اسهال یا سرگیجه است.
جراحی (تیروئیدکتومی): اگر باردار هستید و یا نمی‌توانید داروهای ضدتیروئید را تحمل کنید و نمی‌خواهید و یا نمی‌توانید تحت درمان با ید رادیواکتیو قرار بگیرید، شاید وضعیت مناسبی برای عمل جراحی تیروئید داشته باشید، اگر چه این گزینه تنها در برخی موارد سودمند است.
در تیروئیدکتومی، دکتر بخش عمده‌ای از غده تیروئید را حذف می‌کند. خطرات ناشی از این نوع عمل جراحی شامل صدمه به تارهای صوتی و غدد پاراتیروئید می‌شود؛ یعنی چهار غده کوچک واقع در پشت غده تیروئید که به کنترل سطح کلسیم در خون کمک می‌کنند. علاوه بر این، به درمان مادام‌العمر با لووتیروکسین (Levoxyl، Synthroid، غیره) نیاز خواهید داشت تا مقادیر طبیعی هورمون تیروئید به بدن رسانده شود. اگر غدد پاراتیروئید نیز برداشته شوند، بازهم به داروها برای حفظ سطح طبیعی کلسیم در جریان خون نیاز خواهید داشت.
پیشگیری از بیماری پرکاری تیروئید
افتالموپاتی گریوز
اگر گریوز بر چشم‌هایتان تاثیر بگذارد، می‌توانید علائم و نشانه‌های خفیف را با اجتناب از باد و نور های روشن و با استفاده از اشک مصنوعی و ژل روان‌کننده مدیریت کنید. اگر نشانه‌های بیماری شدیدتر باشند، دکتر ممکن است درمان با کورتیکواستروئید هایی مانند پردنیزولون را به منظور کاهش تورم پشت چشم توصیه کند. در برخی موارد، عمل جراحی شاید گزینه مناسبی باشد:
جراحی رفع فشار مداری: در این عمل جراحی، دکتر استخوان بین کاسه چشم و سینوس (فضاهای هوا در کنار کاسه چشم) را برمی‌دارد. هنگامی که روش موفقیت‌آمیز باشد، قدرت دید بهبود می‌یابد و فضای تازه‌ای برای چشمها فراهم می‌شود تا به موقعیت طبیعی برگردند. اما خطر عوارض وجود دارد، از جمله دوبینی که ادامه پیدا می‌کند و یا بعد از عمل جراحی بروز می‌کند.
جراحی عضلات چشم: گاهی، بافت زخم ناشی از افتالموپاتی گریوز می‌تواند موجب کوتاهی بیش از حد یک یا چند عضله چشم شود. این وضعیت چشمها را از تراز خارج می‌کند و به دوبینی منجر می‌شود. جراحی عضلات چشم ممکن است دوبینی را با برش عضلات آسیب‌دیده از کره چشم و اتصال دوباره به کمی عقب‌تر برطرف کند. هدف این است که هنگام خواندن کتاب و نگاه مستقیم به جلو هر شیء فقط یکی دیده شود. در برخی موارد، ممکن است بیش از یک عمل جراحی انجام دهید تا به چنین نتایجی برسید.
هنگامی که درمان شروع می‌شود، علائم پرکاری تیروئید باید فروکش کند و شما باید کم‌کم احساس بسیار بهتری پیدا کنید. پیشنهادات زیر ممکن است سودمند باشند:
در مورد مکمل رژیم غذایی از دکتر بپرسید. اگر مقدار زیادی وزن از دست داده‌اید و قسمت زیادی از عضله‌هایتان هدر رفته باشند، بهتر است کالری و پروتئین بیشتری به رژیم غذایی بیافزایید. دکتر یا یک متخصص تغذیه می‌توانند برای برنامه‌ریزی غذایی راهنمایی کنند. در اغلب موارد، وقتی پرکاری تیروئید تحت کنترل درمی‌آید، دیگر لازم نیست به غنی‌سازی رژیم غذایی ادامه دهید.
درمان پرکاری تیروئید همچنین می‌تواند در نهایت به افزایش وزن کمک کند. بسیار مهم است که یاد بگیرید که چطور باید تا حد امکان بیشترین مواد مغذی را بدون خوردن مقدار زیادی کالری اضافی بدست بیاورید. علاوه بر این، خوردن مقدار درست از سدیم و کلسیم، ملاحظات مهمی در رژیم غذایی برای افراد مبتلا به پرکاری تیروئید به شمار می‌روند.
به اندازه کافی کلسیم و ویتامین D مصرف کنید، زیرا پرکاری تیروئید ممکن است به نازک شدن استخوان‌ها منجر گردد، پس مهم است هر روز به اندازه کافی کلسیم مصرف کنید تا از پوکی استخوان جلوگیری شود. موسسه پزشکی آمریکا ۱۰۰۰ میلی‌گرم کلسیم در روز را برای بزرگسالان سنین ۱۹ تا ۵۰ و مردان سنین ۵۱ تا ۷۰ سال توصیه می‌کند. این مقدار کلسیم درصورتی به ۱۲۰۰ میلی‌گرم در روز افزایش می‌یابد که زن ۵۱ ساله یا مسن‌تر و یا مرد ۷۱ ساله یا مسن‌تر باشید. موسسه پزشکی همچنین ۶۰۰ واحد بین‌المللی (IUS) از ویتامین D در روز را برای بزرگسالان سنین ۱۹ تا ۷۰ و ۸۰۰ واحد در روز برای بزرگسالان ۷۱ سال و بالاتر توصیه می‌کند. در مورد دستورالعمل‌های رژیم غذایی مناسب، با دکتر مشورت کنید.
بیماری گریوز
اگر افتالموپاتی گریوز چشمی یا پوستی دارید، پیشنهادات زیر ممکن است به تسکین چشمها و پوست کمک کند:
کمپرس سرد روی چشمها بگذارید. رطوبت اضافی شاید کمی تسکین فراهم کند.
عینک آفتابی بگذارید. هنگامی که چشمها بیرون‌زدگی پیدا می‌کنند، در برابر اشعه ماوراء بنفش آسیب‌پذیرتر و به نور خورشید حساس‌تر می‌شوند. استفاده از عینک آفتابی به حفاظت از چشمها در برابر خورشید و باد کمک می‌کند.
از قطره‌های روان‌کننده چشم استفاده کنید. قطره‌های چشمی ممکن است خشکی و خارش را برطرف کنند. حتما از قطره‌های چشمی استفاده کنید که حاوی زداینده‌های سرخی نباشند.
قسمت زیرسری تخت را بالاتر بیاورید. نگه داشتن سر بالاتر از بقیه بدن ممکن است به کاهش تورم کمک کند و فشار روی چشمها را کاهش دهد.
برای پوست متورم، کرم‌های غیرتجویزی را امتجان کنید. کرم‌های غیرتجویزی حاوی هیدروکورتیزون (Cortaid، غیره) ممکن است به تسکین پوست سرخ متورم پشت ساق‌ها و پاها کمک کند. برای پیدا کردن این کرم‌ها، با داروساز صحبت کنید.
اگر مبتلا به پرکاری تیروئید تشخیص داده شده‌اید، مهم‌ترین اقدام این است تحت مراقبت‌های پزشکی لازم قرار بگیرید. پس از آنکه شما و دکتر در مورد اقدام عملی تصمیم گرفتید، برخی نکته‌ها وجود دارد که اگر رعایت کنید، راحت‌تر با وضعیت بالینی کنار می‌آیید و بدن‌تان در طول فرایند بهبودی پشتیبانی می‌شود.
بطور منظم ورزش کنید. ورزش به طور کلی کمک خواهد کرد که احساس بهتری داشته باشید و با بهبودی ماهیچه‌ها و سیستم قلبی عروقی روبرو شوید. ورزش با وزنه‌ها برای افراد مبتلا به بیماری گریوز مهم است، چون به حفظ تراکم استخوان کمک می‌کند. ورزش همچنین می‌تواند به کاهش اشتها و افزایش سطح انرژی کمک کند.
فنون تمدد اعصاب را بیاموزید. بسیاری از تکنیک‌های تمدد اعصاب به حفظ چشم‌انداز مثبت کمک می‌کنند، به ویژه هنگامی که سعی دارید با بیماری کنار بیایید. به خوبی ثابت شده که استرس در بیماری گریوز عامل خطرناکی است، بنابراین استراحت و رسیدن به تعادل در زندگی می‌تواند به حفظ سلامت جسمی و روانی کمک کند.
