تعریف
سرطان مثانه نوعی سرطان است که از مثانه، عضو بادکنک‌شکل در ناحیه لگن که ادرار را ذخیره می‌کند، شروع می‌شود. سرطان مثانه اغلب در سلولهای پوشاننده داخل مثانه آغاز می‌شود. سرطان مثانه معمولاً افراد مسن را مبتلا می‌کند، هر چند می‌تواند در هر سنی رخ دهد.
اکثر سرطانهای مثانه در مراحل اولیه تشخیص داده می‌شوند، یعنی هنگامی که سرطان مثانه تا حدود زیادی قابل درمان است. با این حال، حتی سرطان مثانه در مراحل اولیه احتمال عود دارد. به همین دلیل، بازماندگان سرطان مثانه تا سال‌ها بعد از درمان اغلب تحت آزمایشهای پیگیری قرار می‌گیرند تا مبادا سرطان مثانه عود کند.
آزمایش سیتوسکوپی
علایم
علایم و نشانه‌های احتمالی سرطان مثانه عبارتند از:
- خون در ادرار (هماچوری)؛ ادرار ممکن است قرمز تیره یا روشن به نظر برسد. همینطور ادرار شاید ظاهری عادی داشته باشد، اما در بررسی میکروسکوپی ادرار مقداری خون مشاهده شود.
- تکرر ادرار.
- ادرار دردناک.
- کمردرد.
- درد لگن.
چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنید
چنانچه علایم و نشانه‌های نگران‌کننده بیماری مانند خون در ادرار دارید، با دکتر وقت ملاقات بگذارید.
همیشه مشخص نیست چه عاملی باعث سرطان مثانه می‌شود. سرطان مثانه به سیگار کشیدن، عفونت انگلی، تابش و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی نسبت داده شده است.
سرطان مثانه زمانی بروز می‌کند که سلولهای مثانه شروع به رشد غیرطبیعی می‌کنند. به جای رشد و تقسیم به شیوه‌ای منظم، این سلولها دچار جهشی می‌شوند که رشدشان را مهارنشدنی می‌کند و دچار مرگ نمی‌شوند. این سلولهای غیرطبیعی تومور تشکیل می‌دهند.
انواع سرطان مثانه
انواع مختلفی از سلولها در مثانه می‌توانند سرطانی شوند. نوع سلولی که در آن مثانه سرطان آغاز می‌شود، نوع سرطان مثانه را تعیین خواهد کرد. نوع سرطان مثانه تعیین می‌کند کدام شیوه‌های درمانی برایتان مناسب‌تر هستند.
انواع سرطان مثانه عبارتند از:
کارسینوم سلول انتقالی: کارسینوم سلول انتقالی در سلولهای پوشاننده داخل مثانه رخ می‌دهد. سلولهای انتقالی زمانی منبسط می‌شوند که مثانه پُر باشد و زمانی منقبض می‌شوند که مثانه خالی شود. همین سلولها پوشش داخلی حالب و مجرای ادرار را تشکیل می‌دهند و تومورها در آنجا نیز بوجود می‌آیند. کارسینوم سلول انتقالی رایج‌ترین نوع سرطان مثانه در ایالات متحده است.
سرطان سلولی سنگفرشی: سلولهای سنگفرشی داخل مثانه در پاسخ به عفونت و التهاب بروز می‌کنند. با گذشت زمان می‌توانند سرطانی شوند. سرطان مثانه از نوع سلول سنگفرشی در ایالات متحده نادر است. بیشتر در بخش‌هایی از جهان شایع‌تر است که در آن عفونت انگلی خاص (شیستوزومیازیس) یک علت شایع عفونت مثانه باشد.
آدنوکارسینوم: آدنوکارسینوم در سلول‌هایی آغاز می‌شود که غدد ترشح‌کننده‌ی مخاط در مثانه را تشکیل می‌دهند. آدنوکارسینوم مثانه در ایالات متحده نادر است.
برخی از سرطانهای مثانه شامل بیش از یک نوع سلول هستند.
سرطان مثانه و سیگار کشیدن
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهند عبارتند از:
استعمال دخانیات: کشیدن سیگار ، برگ یا پیپ ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه را با انباشت مواد شیمیایی مضر در ادرار افزایش دهد. هنگامی که سیگار می‌کشید، بدن‌تان مواد شیمیایی موجود در دود را پردازش می‌کند و مقداری از آن را به ادرار می‌فرستد. این مواد شیمیایی مضر ممکن است به پوشش مثانه آسیب بزنند و خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند.
افزایش سن: خطر ابتلا به سرطان مثانه همگام با سن افزایش می‌یابد. سرطان مثانه در هر سنی رخ می‌دهد، اما به ندرت در افراد جوان‌تر از ۴۰ سال دیده می‌شود.
سفیدپوست بودن: سفیدپوستان نسبت به افراد از نژادهای دیگر در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان مثانه قرار دارند.
مرد بودن: مردان بیشتر از زنان احتمال دارد به سرطان مثانه مبتلا شوند.
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص: کلیه‌ها نقش کلیدی در پالایش مواد شیمیایی مضر از جریان خون و حرکت آنها به داخل مثانه بازی می‌کنند. به همین دلیل، تصور می‌شود که ماندن در کنار مواد شیمیایی خاص ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهد. مواد شیمیایی خطرناک مربوط به سرطان مثانه عبارتند از آرسنیک و مواد شیمیایی مورد استفاده در ساخت رنگ، لاستیک، چرم، منسوجات و محصولات رنگ.
درمان سرطانهای قبلی: درمان با داروی ضدسرطان بنام سیکلوفسفامید، خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می‌دهد. افرادی که تحت پرتودرمانی لگن برای سرطان قبلی قرار می‌گیرند با خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان مثانه روبرو می‌شوند.
مصرف داروی خاص برای دیابت: افرادی که داروهای دیابت بنام پیوگلیتازون (Actos) را برای بیش از یک سال مصرف می‌کنند، در معرض خطر ابتلا به سرطان مثانه قرار دارند. دیگر داروهای دیابت حاوی پیوگلیتازون، از جمله پیوگلیتازون و متفورمین ( Actoplus Met) و پیوگلیتازون و گیلپیری (Duetact) هستند.
التهاب مزمن مثانه: عفونت مزمن و یا مکرر ادراری یا التهاب مثانه که شاید به خاطر مصرف طولانی‌مدت کاتتر ادراری رخ دهند، ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه از نوع سلول سنگفرشی را افزایش دهند. در برخی از مناطق جهان، کارسینوم سلول سنگفرشی به التهاب مزمن مثانه ناشی از عفونت انگلی بنام شیستوزومیازیس نسبت داده می‌شود.
سابقه شخصی یا خانوادگی برای سرطان: اگر قبلاً سرطان مثانه داشته‌اید، به احتمال زیاد دوباره به آن مبتلا خواهید شد. اگر یک یا چند نفر از بستگان نزدیک‌تان دارای سابقه سرطان مثانه باشند، شاید شما هم با خطر بالاتری برای ابتلا به این بیماری قرار بگیرید، هر چند بسیار نادر است که سرطان مثانه در خانواده به ارث برسد. سابقه خانوادگی برای سرطان کولورکتال غیرپولیپی ارثی همچنین معروف به سندرم لینچ می‌تواند خطر بروز سرطان در دستگاه ادراری و همچنین روده بزرگ، رحم، تخمدان و اندام‌های دیگر افزایش دهد.
سرطان مثانه اغلب عود می‌کند. به همین دلیل، بازماندگان سرطان مثانه اغلب تا چند سال بعد از درمان موفقیت‌آمیز باید مورد تستهای پیگیری قرار بگیرند. نوع آزمایشاتی که باید انجام دهید و برنامه زمان آن به نوع سرطان مثانه، شیوه درمان و عوامل دیگر بستگی خواهد داشت.
از دکتر درخواست کنید برایتان برنامه پیگیری تنظیم کند. به طور کلی، پزشکان توصیه می‌کنند هر سه تا شش ماه یکبار به مدت چند سال اول پس از درمان سرطان مثانه، آزمونی برای بررسی داخل مجرای ادرار و مثانه (سیستوسکوپی) انجام شود. سپس ممکن است هر سال تحت سیستوسکوپی قرار بگیرید. دکتر شاید آزمایشهای دیگری نیز در فواصل مختلف توصیه کند.
افراد مبتلا به سرطان تهاجمی ممکن است آزمایشهای مکرر انجام دهند. کسانی که با سرطان کمتر تهاجمی روبرو هستند شاید آزمایشهای کمتری انجام دهند.
چنانچه هر گونه علایم یا نشانه‌ی نگران‌کننده‌ای دارید با مراجعه به دکتر اصلی یا پزشک خانوادگی شروع کنید. دکتر ممکن است آزمایش‌ها و رویه‌های خاصی را برای بررسی علائم و نشانه‌های پیشنهاد دهد.
اگر دکتر مشکوک شود که شما سرطان مثانه دارید، شاید به دکتر متخصص در درمان بیماریهای دستگاه ادراری (اورولوژیست) ارجاع داده شوید. در برخی موارد، ممکن است به متخصصان دیگر مانند پزشکان و درمانگران سرطان (انکولوژیست) ارجاع داده شوید.
از آنجا که جلسه ملاقات بسیار کوتاه است و اغلب زمینه‌های زیادی برای مشاوره پزشکی وجود دارد، پس بهتر است از قبل آمادگی کسب کرده باشید. در اینجا برخی اطلاعات مفید ارائه می‌شود تا برای قرار ملاقات با دکتر آماده شوید و بدانید چه انتظاراتی باید از دکتر داشته باشید.
کارهایی که می‌توانید انجام دهید
از هر گونه محدودیت پیش از ملاقات با دکتر آگاهی داشته باشید. هنگامی که با دکتر قرار ملاقات می‌گذارید، حتماً پرس‌و‌جو کنید که چه کارهایی را باید از قبل انجام دهید، مانند محدود کردن رژیم غذایی.
نشانه‌های بیماری را یادداشت کنید، از جمله هر گونه مواردی که به نظر می‌رسد به علتِ ملاقات پزشکی مربوط نباشد.
اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید، از جمله استرس عمده یا هر گونه تغییر اخیر در زندگی.
داروهایتان را فهرست کنید، ویتامینها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید.
بردن یکی از اعضای خانواده یا دوست را به همراه خودتان در نظر بگیرید. گاهی اوقات به خاطر آوردن اطلاعات ارائه شده در ملاقات پزشکی دشوار می‌شود. کسی که همراه‌تان باشد شاید نکته‌ای را به یاد بیاورد که شما متوجه نشده‌اید یا فراموش کرده‌اید.
زمان ملاقات با دکتر محدود است، بنابراین فهرستی از سوالات تهیه کنید تا از وقت به بهترین نحو بهره‌برداری کنید. پرسشهای خود را از مهمترین به کم‌اهمیت‌ترین مرتب کنید چون شاید زمان کم بیاورید. در مورد سرطان مثانه، برخی از سوالات اساسی که باید از دکتر بپرسید عبارتند از:
- آیا من سرطان مثانه دارم؟
- سرطان مثانه من در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
- آیا به آزمایشات بیشتری نیاز دارم؟
- گزینه‌های درمان چه هستند؟
- آیا شیوه درمانی وجود دارد که این سرطان مثانه را برطرف کند؟
- خطرات بالقوه هر یک از گزینه‌های درمانی چیست؟
- آیا شیوه درمانی خاصی وجود دارد که فکر می‌کنید از همه بهتر باشد؟
- آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ چقدر هزینه خواهد داشت و آیا بیمه پوشش می‌دهد؟
- آیا هیچ جایگزین عمومی برای داروهای تجویزی برایم وجود دارد؟
- آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری وجود دارد که برای مطالعه با خودم ببرم؟ چه وب‌سایت‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
- چطور بفهمم که آیا باید وضعیت بالینی‌ام را در ملاقات پزشکی دیگری پیگیری کنم؟
علاوه بر این پرسش‌هایی که آماده کرده‌اید تا از دکتر بپرسید، از هر گونه سوال دیگری که در طول ملاقات به ذهنتان می‌رسد دریغ نکنید.
شیوه تشخیص سرطان مثانه
چه انتظاراتی باید از پزشک داشته باشید
دکتر به احتمال زیاد تعدادی از سوالات زیر را خواهد پرسید: آمادگی پاسخگویی به آنها شاید زمان بیشتری ذخیره کند تا مسائل دیگری را در میان بگذارید. دکتر شاید بپرسد:
- اولین بار چه زمانی علائم بیماری بروز کرد؟
- آیا نشانه‌های بیماری مداوم بوده‌اند یا گاه‌به‌گاه؟
- علائم چقدر شدید هستند؟
- آیا مواردی وجود دارد که به نظر می‌رسد علائم بیماری را بهبود می‌دهند؟ نام ببرید
- آیا مواردی وجود دارد که به نظر می‌رسد علائم بیماری را وخیم ترمی کنند؟ نام ببرید
تشخیص سرطان مثانه
آزمایشهای لازم برای تشخیص سرطان مثانه عبارتند از:
سیستوسکوپی: در طول سیستوسکوپی، دکتر یک لوله باریک (سیستوسکوپ) را به درون مجرای ادرارتان می‌فرستد. سیستوسکوپ در واقع سیستم نوردهی براساس فیبر نوری است که فرصتی برای دکتر فراهم می‌کند تا داخل مجرای ادرار و مثانه را مشاهده و بررسی کند. برای آنکه در طول سیستوسکوپی آسوده باشید، معمولا تحت بی‌حسی موضعی قرار می‌گیرید.
بیوپسی: در طول سیستوسکوپی، دکتر ممکن است ابزار خاصی را از طریق اسکوپ به درون مثانه بفرستد تا از سلولها برای آزمایش نمونه‌برداری کند (بیوپسی). این روش گاهی «برش پیشابراهی تومور مثانه» (TURBT) نامیده می‌شود. این روش همچنین می‌تواند برای درمان سرطان مثانه اجرا شود. معمولا تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود.
سیتولوژی ادرار: نمونه‌ای از ادرارتان در زیر میکروسکوپ مشاهده می‌شود تا وجود سلولهای سرطانی در روشی موسوم به سیتولوژی ادرار بررسی گردد.
آزمایشهای تصویربرداری: آزمایشات تصویربرداری فرصتی برای دکتر فراهم می‌کند تا به بررسی ساختار دستگاه ادراری‌تان بپردازد. آزمون‌ها برای برجسته‌سازی دستگاه ادراری گاهی از رنگ مخصوصی استفاده می‌کنند که قبل از عمل به داخل ورید تزریق می‌شود. پیلوگرافی داخل‌وریدی نوعی تصویربرداری اشعه ایکس است که از ماده رنگی مخصوص برای مشخص کردن کلیه‌ها، حالب و مثانه بهره می‌برد. سی‌تی اسکن (CT) نوعی آزمون اشعه ایکس است که به دکتر اجازه می‌دهد نگاهی دقیق‌تر به دستگاه ادراری و بافت‌های اطراف آن بیاندازد.
مرحله‌بندی سرطان مثانه
هنگامی که مبتلا به سرطان مثانه تشخیص داده می‌شوید، دکتر برای تعیین میزان (مرحله) سرطان چندین آزمایش را تجویز خواهد کرد. از جمله:
- س‌تی اسکن
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
- اسکن استخوان
- اشعه ایکس از قفسه‌سینه.
مراحل سرطان مثانه عبارتند از:
- مرحله ۱: در این مرحله، سرطان در پوشش داخلی مثانه رخ می‌دهد اما به دیواره عضلانی مثانه حمله نمی‌کند.
- مرحله ۲: در این مرحله، سرطان به دیواره مثانه حمله کرده، اما هنوز به مثانه محدود می‌شود.
- مرحله ۳: سلولهای سرطانی به درون دیواره مثانه و بافت پیرامونی پخش شده است.
- مرحله ۴: در این مرحله، سلولهای سرطان ممکن است به غدد لنفاوی و اندام‌های دیگر مانند استخوان‌ها، کبد یا ریه گسترش پیدا کند.
گزینه‌های درمان برای سرطان مثانه به چندین عامل بستگی دارد، از جمله نوع و مرحله سرطان، سلامت کلی و ترجیحات شخصی. در مورد گزینه مناسب با دکتر مشورت کنید تا بهترین راه حل درمانی تعیین شود.
درمان سرطان مثانه توسط شیمی درمانی
درمان سرطان مثانه در مراحل اولیه
اگر سرطان بسیار کوچک باشد و به دیوار مثانه حمله نکرده باشد، دکتر ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
جراحی برای برداشتن تومور: برداشتن تومور مثانه از طریق پیشابراه (TURBT) که اغلب برای حذف سرطان مثانه‌ای انجام می‌شود که به لایه‌های داخلی مثانه محدود شده باشد. در طول این عمل، دکتر یک حلقه سیم کوچک از طریق سیستوسکوپ به درون مثانه می‌فرستد. این حلقه برای سوزاندن سلولهای سرطانی با جریان الکتریکی استفاده می‌شود. در برخی موارد، لیزر پرانرژی ممکن است به جای جریان الکتریکی استفاده شود. این عمل شاید برای چند روز بعد از باعث دفع ادرار دردناک یا خونی شود.
جراحی برای برداشتن تومور و بخش کوچکی از مثانه: در طول سیستکتومی سگمنتال، که گاهی به نام سیستکتومی جزئی هم خوانده می‌شود، جراح تنها بخشی از مثانه شامل سلولهای سرطانی را جدا می‌کند. سیستکتومی سگمنتال به ندرت استفاده می‌شود و شاید تنها در صورتی گزینه مناسبی باشد که سرطان به یک ناحیه از مثانه محدود باشد و به راحتی بدون آسیب رساندن به عملکرد مثانه برداشته شود.
درمان بیولوژیک (ایمونوتراپی): درمان بیولوژیک که گاهی به نام ایمونوتراپی خوانده می‌شود، به سیستم ایمنی بدن پیغام می‌دهد که به مبارزه با سلولهای سرطانی کمک کند. درمان بیولوژیک برای سرطان مثانه معمولا از طریق مجرای ادرار و به طور مستقیم درون مثانه اجرا می‌شود.
یکی از مواد دارویی بیولوژیکی که در درمان سرطان مثانه استفاده می‌شود باسیل کالمت-گارین (BCG) نام دارد، یعنی نوعی باکتری که در ساخت واکسن سل به کار می‌رود. یکی دیگر از مواد دارویی بیولوژیک، نسخه سنتزی اینترفرون است، یعنی پروتئین سیستم ایمنی بدن برای کمک به مبارزه با عفونت ها. این نسخه سنتزی که اینترفرون آلفا-۲B (اینترون A ) نام دارد، گاهی در ترکیب با BCG مصرف می‌شود.
داروهای درمان بیولوژیک اغلب باعث بروز علائم شبیه سرماخوردگی می‌شوند و مثانه را تحریک می‌کنند.
عمل جراحی برای سرطان مثانه
اگر سرطان به لایه‌های عمیق‌تر دیواره مثانه حمله کرده باشد، شاید اقدامهای زیر را در نظر بگیرید:
جراحی برای برداشتن کل مثانه: سیستکتومی رادیکال نوعی عملیات برای حذف کل مثانه به همراه غدد لنفاوی اطراف آن است. در مردان، سیستکتومی رادیکال به طور معمول شامل برداشتن پروستات و کیسه‌های منی می‌شود. در زنان، سیستکتومی رادیکال شامل برداشتن رحم، تخمدان و بخشی از مهبل (واژن) می‌شود.
سیستکتومی رادیکال به طور فزاینده‌ای با جراحی رباتیک اجرا می‌شود، یعنی جراح همان نزدیکی می‌نشیند و از صفحه‌های کنترل دستی برای هدایت دقیق وسایل جراحی استفاده می‌کند.
سیستکتومی با خطر عفونت و خونریزی همراه است. در مردان، حذف پروستات و وزیکول سمینال ممکن است باعث اختلال در نعوظ گردد. اما در موارد انتخابی، جراح می‌تواند اعصاب ضروری برای نعوظ را دست‌نخورده رها کند. در زنان، برداشتن تخمدان‌ها باعث ناباروری و یائسگی زودرس می‌شود.
جراحی برای ایجاد مسیر جدید ادرار: بلافاصله پس از سیستکتومی رادیکال، جراح تلاش خواهد کرد یک راه جدید برای خروج ادرار باز کند. چندین گزینه وجود دارد. مناسب‌ترین گزینه برای شما بستگی به وضعیت کنونی و ترجیحات شخصی دارد.
جراح ممکن است لوله (مجرای ادرار) را با تکه‌ای از روده ایجاد کند. این لوله اجرا از حالب می‌آید که محتوای کلیه‌ها را به خارج از بدن تخلیه می‌کند، یعنی جایی که ادرار به درون یک کیسه مخصوص که روی شکم‌تان می‌بندید خالی می‌شود.
در روش دیگر، جراح ممکن است بخشی از روده را برای ایجاد مخزن کوچک ادرار در داخل بدن استفاده کند (انحراف ادراری مهاری پوستی). می‌توانید ادرار موجود در مخزن را از طریق سوراخی در شکم‌تان با استفاده از کاتتر چند بار در روز تخلیه کنید.
در موارد انتخابی، جراح ممکن است یک مخزن مثانه‌مانند از قطعه‌های روده درست کند. این مخزن در داخل بدن‌تان قرار می‌گیرد و به مجرای ادرار وصل می‌شود تا بتوانید به طور معمولی ادرار کنید. شاید لازم باشد برای تخلیه کامل ادرار از این مخزن، از کاتتر استفاده کنید.
شیمی‌درمانی
شیمی‌درمانی از داروها برای کشتن سلولهای سرطانی بهره می‌برد. شیمی‌درمانی برای سرطان مثانه معمولاً شامل مصرف دو یا چند داروی شیمی‌درمانی بصورت ترکیب می‌شود. داروها را می‌توان از طریق رگ بازو (به صورت داخل‌وریدی) تزریق کرد و یا می‌توان با فرستادن لوله به درون پیشابراه به طور مستقیم به مثانه رساند.
شیمی‌درمانی شاید برای کشتن سلولهای سرطانی که بعد از عمل جراحی باقی مانده‌اند انجام شود. همچنین ممکن است قبل از عمل جراحی انجام شود. در این مورد، شیمی‌درمانی آنقدر تومور را فشرده می‌کند تا جراح بتواند عملی با تهاجم کمتر انجام دهد. هنگامی که عمل جراحی گزینه مناسبی نباشد، شیمی‌درمانی گاهی در موارد بسیار انتخابی با پرتودرمانی ترکیب می‌شود.
پرتودرمانی
پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی با هدف از بین بردن سلولهای سرطانی بهره می‌برد. پرتودرمانی برای سرطان مثانه معمولاً از طریق دستگاهی انجام می‌شود که دورتادور بدن‌تان می‌چرخد و پرتوهای انرژی را به نقاط دقیقی گسیل می‌کند.
پرتودرمانی می‌تواند بعد از عمل جراحی برای کشتن سلولهای سرطانی باقیمانده انجام شود. در موارد بسیار انتخابی، پرتودرمانی گاهی با شیمی‌درمانی ترکیب می‌شود، به خصوص هنگامی که عمل جراحی گزینه مناسبی نباشد، هر چند این اقدام به طور کلی به عنوان آخرین راه چاره صورت خواهد گرفت.
زندگی با نگرانی ناشی از اینکه سرطان مثانه شاید هر لحظه عود کند، باعث می‌شود که حس کنید هیچ کنترلی روی آینده ندارید. اگرچه هیچ تضمینی وجود ندارد که سرطان مثانه عود نخواهد کرد، می‌توانید گامهایی برای مدیریت استرس بردارید.
پیشگیری از سرطان مثانه
با گذشت زمان، راه‌های مفید را برای خودتان پیدا می‌کنید، اما تا آن موقع:
برنامه‌ای برای آزمونهای پیگیری و رفتن به مطب دکتر تنظیم کنید. هنگامی که درمان سرطان مثانه به پایان رسید، از دکتر بخواهید یک برنامه شخصی برای آزمونهای پیگیری برایتان پایه‌ریزی کند. قبل از هر معاینه پیگیری سیستوسکوپی، آماده کمی اضطراب باشید. شاید بترسید که سرطان عود کند و یا در مورد معاینه احساس دلواپسی داشته باشید. اما اجازه ندهید که این احساس مانع رفتن به مطب دکتر شود. در عوض، برای راه‌های مقابله با نگرانی‌های برنامه‌ریزی کنید. افکارتان را در دفترچه‌ای یادداشت کنید، با دوستی صحبت کنید و یا از تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند مدیتیشن بهره ببرید.
از خودتان طوری مراقبت کنید تا برای مبارزه با عود سرطان آمادگی داشته باشید. با تنظیم رژیم غذایی شامل مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات سبوسدار، از خودتان مراقبت کنید. حداقل ۳۰ دقیقه در بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. خواب کافی داشته باشید، طوری که هنگام بیداری احساس سرزندگی کنید.
با دیگر بازماندگان سرطان مثانه صحبت کنید. با بازماندگان سرطان مثانه ارتباط برقرار کنید که با همان حس ترس مشابه شما روبرو هستند. با ادارات محلی انجمن سرطان آمریکا تماس بگیرید و درباره گروه‌های حمایتی در منطقه زندگی خود پرس‌و‌جو کنید.
اگرچه هیچ راه تضمینی برای جلوگیری از سرطان مثانه وجود ندارد، اما می‌توانید گامهایی برای کمک به کاهش خطر ابتلا بردارید. برای مثال:
سیگار نکشید. با سیگار نکشیدن، مواد شیمیایی سرطان‌زا در دود دیگر در مثانه انباشته نخواهد شد. اگر سیگاری نیستید، هیچ وقت سراغش نروید. اگر سیگار می‌کشید، در مورد برنامه‌ای برای ترک با دکتر صحبت کنید. گروه‌های حمایتی، داروها و روشهای دیگر ممکن است برای ترک سیگار مفید باشند.
درباره مواد شیمیایی احتیاط کنید. اگر با مواد شیمیایی کار می‌کنید، تمام دستورالعمل‌های ایمنی را برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض آنها رعایت کنید.
در طول روز آب بنوشید. از لحاظ فنی، نوشیدن مایعات، به ویژه آب، ممکن است مواد سمی احتمالی در ادرار را رقیق کند و آنها را به‌سرعت از مثانه بیرون بریزد. مطالعات در این مورد که آیا آب آشامیدنی خطر ابتلا به سرطان مثانه را کاهش می‌دهد یا نه چندان همراستا نبوده‌اند.
میوه‌ها و سبزیجات متنوع انتخاب نمایید. رژیم غذایی غنی از انواع میوه‌ها و سبزیجات رنگی را انتخاب کنید. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در میوه‌ها و سبزیجات ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کند.
